Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΛΙΑ
«Δεν είναι πια μια εξέγερση, είναι μια κοινωνική επανάσταση». Η δήλωση είναι του προέδρου του συνδικάτου Polihema Σαχίμπ Κόπιτς, έγινε προχτές Πέμπτη και συμπυκνώνει όλη την ουσία της –πάντα υπό εξέλιξη- μαζικής εξέγερσης των εξαθλιωμένων εργαζομένων, ανέργων και καταφρονεμένων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ενάντια στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ιδιωτικοποιήσεις των εργοστασίων τους και στη διαφθορά των κυβερνητών τους.
Μήπως όμως όλα αυτά θυμίζουν κάτι στους Έλληνες και ειδικά στα προοδευτικά μέσα επικοινωνίας τους; Αν κρίνουμε από την προκλητική αδιαφορία – για μέρες, σχεδόν καμία είδηση- με την οποία αντιμετωπίζεται η βοσνιακή εργατική λαϊκή εξέγερση και, ακόμα χειρότερα, από την σκανδαλώδη παραπληροφόρηση μερικών όπως π.χ. ενός κατεξοχήν αριστερού ραδιοφωνικού σταθμού που έφτασε να αναρωτηθεί μήπως αυτή η εξέγερση είναι «κατευθυνόμενη» (!) και «ακροδεξιών φρονημάτων» (!!), η απάντηση είναι αρνητική. Όχι, καθώς φαίνεται ούτε η μαζική ανεργία και φτώχεια, ούτε οι ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και η διάλυση του Κράτους Πρόνοιας, ούτε η διαφθορά των κυβερνώντων έχουν τη παραμικρή σχέση με τη σημερινή ελληνική δυστυχία. Ντροπή και πάλι ντροπή!...
Και όμως, υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας λόγος που θα έπρεπε να κάνει την ελληνική αριστερά όχι απλώς να ασχοληθεί με τα κατακλυσμικά βοσνιακά γεγονότα, αλλά μάλλον να τους δώσει απόλυτη προτεραιότητα. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι στις κινητοποιήσεις μετέχουν από κοινού Μουσουλμάνοι, Κροάτες, Σέρβοι και «Γιουγκοσλάβοι» διαδηλωτές, ότι διαδηλώσεις με τα ίδια ακριβώς αιτήματα γίνονται σε τουλάχιστον 36 πόλεις σε όλη την (εθνικά κατακερματισμένη) Βοσνία (ακόμα και στη Μπάνια Λούκα της «Σερβικής Δημοκρατίας»). Και όχι μόνο αυτό. Οι οργισμένοι διαδηλωτές επιτίθενται εξίσου σε όλα τα λεγόμενα «εθνικά κόμματα» που τους δυναστεύουν εδώ και 20 χρόνια, πυρπολώντας (όπως π.χ. στο Μόσταρ) τόσο το «μουσουλμανικό» SDA όσο και το «κροατικό» HDZ! Ένα τέτοιο μάθημα έμπρακτου αντιεθνικισμού από μια εξεγερμένη εργατική τάξη και μάλιστα εκεί ακριβώς όπου οι πιο εγκληματικοί εθνικισμοί διέλυσαν και αιματοκύλισαν μόλις πριν από δυο δεκαετίες το πιο πολυεθνικό κράτος των Βαλκανίων –στα οποία και εμείς ανήκουμε-, δεν μπορεί να μην ενδιαφέρει άμεσα την κοινωνία και την αριστερά της χώρας μας...